Deze website maakt gebruik van cookies.Meer informatieMelding niet meer tonen
Onze klant in 2016
Bekijk menu
  • Onze Klant in 2016
    Onze Klant in 2016

    Onze klanten zijn mensen van alle leeftijden, van 0 - 100 jaar. Kinderen, jongeren en volwassenen met een vraag over hun dagelijks leven, of met plannen iets te leren of voor een ander in hun buurt te doen.

‘Na mijn herseninfarct staat de deur naar de toekomst weer open’

Marc (63) stapt na het herstel van een herseninfarct met zijn vrouw het revalidatiecentrum uit. Opgelucht naar huis. Toch is er ook de vraag ‘Hoe gaat Marc zijn tijd besteden? Valt hij in een gat?’ Bij het revalidatiecentrum heeft men geen vervolgaanbod met activiteiten, andere organisaties waar hij kan aankloppen kent hij niet. Marc wacht niet af en zoekt zelf de wegen naar zinnige tijdsbesteding. En vindt ONS welzijn op zijn pad.

‘Het idee dat je ineens niks meer te doen hebt, is enorm beklemmend. En de zoektocht naar een zinnige tijdsbesteding is best lastig. Maar een bezoek samen met mijn revaliderende buurman aan de informatiemarkt voor senioren van ONS welzijn bracht hoop. Een medewerker van ONS welzijn luisterde heel goed naar mijn verhaal. Er was een medische aanleiding en dus volgde een intake bij mij thuis met een werker van ONS welzijn en een wijkverpleegkundige. Toen ontstond het idee om vrijwilligerswerk te gaan doen. De medewerker wees mij op de vacature van voorzitter van de wijkstichting en heeft voor mij bemiddeld. En met succes!’

Deuren geopend

‘Ik ben weer volop actief en dat voelt zó goed. Ik zet me met heel veel voldoening in voor onze wijk. Ik organiseer diverse wijkactiviteiten en doe er ook zelf aan mee. Bovendien heb ik door mijn vrijwilligerswerk veel nieuwe mensen leren kennen en heb ik nieuwe vrienden gemaakt. Ik ben blij dat ik bij ONS welzijn terecht ben gekomen na mijn revalidatie. Zij hebben de deuren voor mij geopend naar een nieuwe toekomst.’

Tip van Marc

'Ben je ontslagen uit het ziekenhuis of een ander medisch centrum? En heb je nu je weer thuis bent zorg of ondersteuning nodig? Of ben je op zoek naar een nieuwe tijdsbesteding? En weet je de wegen daarheen niet te vinden? Schakel dan ONS welzijn in. Ze luisteren naar je verhaal, bemiddelen en helpen je echt verder.’

Ik ben weer volop actief en dat voelt zó goed. Ik zet me met heel veel voldoening in voor onze wijk.
  • 'Mijn kinderen voorlezen kon ik niet, nu is het toch opgelost'
    'Mijn kinderen voorlezen kon ik niet, nu is het toch opgelost'

    Stephanie is 24 en woont samen met haar vriend. ‘We hebben drie jonge kinderen, allemaal jongens. Ik heb behoorlijk last van dyslexie. Daarom lukt het mij niet om onze jongens voor te lezen, terwijl dat wel heel belangrijk is voor hun ontwikkeling. Ik ben er op hun school over gaan praten. Daar bracht men mij in contact met een medewerker van ONS welzijn en werd ik gewezen op de Leesexpeditie. Een uitkomst!'

    De Leesexpeditie heeft vrijwilligers die voorlezen in gezinnen en kinderen helpen bij het leren lezen. ‘Bij ons thuis komt nu eens per week een vrijwilliger van de Leesexpeditie langs. Die leest voor, helpt onze jongens bij het zelf leren lezen en doet leuke woordspelletjes met ze. We merkten als snel het verschil. Onze oudste zoon is flink vooruitgegaan met lezen en weet nu veel beter wanneer hij ‘de’ en ‘het’ moet gebruiken. De jongste zit nog in de kleuterklas, maar draait gelijk mee met het voorlezen. Hij leert ook al heel veel en dat is superfijn om te zien.’

    Blij en trots

    ‘Iets dat ik als moeder zelf niet kon, is nu toch is opgelost. Daar ben ik zó blij om. En ik voel me ook trots, omdat ik er alles aan heb gedaan om het voor mijn kinderen goed te regelen. Het is mooi om te beseffen dat je er als ouders niet alleen voor staat. Dat er in jouw omgeving organisaties en vrijwilligers zijn waar je naartoe kunt stappen met je vragen en problemen. Doordat mijn jongens kunnen lezen, zullen zij verder komen dan ik.'

    Tip van Stephanie

    Is er iets dat je niet kunt of waar je hulp bij nodig hebt? Er zijn meer mensen en mogelijkheden dan je vaak denkt. De vrijwilligers van de Leesexpeditie doen geweldig werk, maar er zijn veel meer vrijwilligers die je ook op andere fronten kunnen en willen helpen.

'Ik ben van ver gekomen maar ik leef en geniet weer!'

Nadat zijn vrouw elf jaar geleden overleed, ging het mis met Bert. ‘De wereld kon me gestolen worden, niks interesseerde mij nog. In tien jaar tijd zonderde ik mij compleet af, wilde niemand meer zien en begon stevig te drinken. Dat ik ziek werd en in het ziekenhuis belandde was een keerpunt. Toen zag ik in: zo kan het niet langer.'

'Na mijn herstel kwam ik via de thuiszorg in contact met een medewerker van ONS welzijn. Samen hebben we gekeken waar ik hulp bij nodig had. Ik zorgde nooit goed voor mezelf, dus werden er bezorgmaaltijden geregeld. Inmiddels kook ik weer heerlijk mijn eigen potje. Het grootste probleem was mijn administratie. Betalingen en belastingformulieren hadden zich opgestapeld, geen idee waar ik moest beginnen.’

Weer onder de mensen

Een vrijwilliger van ONS welzijn schoot te hulp. ‘Hij is helemaal in mijn administratie gedoken. Hij is ervaren, vindt het leuk én weet van wanten. Want is er iets niet duidelijk? Dan pakt hij meteen de telefoon om het bij de bank, de belastingdienst of mijn zorgverzekeraar uit te zoeken. Hij heeft een hoop zaken voor mij geregeld en komt nog elke maand langs om mij te helpen met mijn administratie. Het was een blok aan mijn been, maar nu heb ik weer overzicht. En ik ervaar een rust die onbeschrijflijk fijn is. Bovendien heb ik een belangrijke drempel genomen: ik kom weer onder de mensen. Ik ga regelmatig naar de soos voor een praatje of een spelletje kaarten. Ik ben van ver gekomen, maar ik leef en geniet weer!'

Tip van Bert

'Merk je dat je niet goed voor jezelf zorgt en dreig je te vereenzamen? Wees eerlijk tegen jezelf, wacht niet zo lang als ik en vraag om hulp. Schaam je ook niet. Je bent niet de enige en er zijn altijd mensen die je willen helpen. Vrienden, buren, thuiszorg en de mensen van ONS welzijn. Ik zou willen dat ik veel eerder aan de bel had getrokken.'
Ik ervaar een rust die onbeschrijflijk is. Ik zou willen dat ik eerder aan de bel had getrokken.

'Ik doe al vrijwilligerswerk op mijn 15e'

Vrijwilligerswerk is niet alleen voor oudere mensen weggelegd. Tessa bewijst dat op haar 15e. Ze kijkt op SAMSAM, de digitale marktplaats waar mensen die hulp zoeken in contact komen met buurtbewoners die hulp aanbieden. De 69-jarige Maria zoekt er na een hersenbloeding gezelschap, dan krijgt haar man wat vrije uurtjes voor zichzelf. Tessa bedenkt zich geen moment en reageert!

‘Ik zag de oproep van Maria en dacht: dat is precies wat ik zoek. Voor mijn maatschappelijke stage heb ik me al ingezet voor ouderen bij Atelier Bijzonder Ontmoeten en daar ben ik nog steeds vrijwilliger. Maar ik wilde ook iemand thuis gezelschap houden. Maria heeft een hersenbloeding gehad en zit in een rolstoel. Maar ondanks haar beperking is zij een enorme genietster. Ze is gek van spelletjes en graag creatief bezig. En ze gaat er ook graag op uit. Het klikte bij de eerste ontmoeting meteen en dus ga ik af en toe een uurtje bij haar langs. Samen spelen we rummicub, gaan we wandelen of halen we een ijsje.’

Kleine moeite

‘We hebben samen enorm veel lol. Maria’s man Willy, die 24 uur per dag voor haar klaarstaat, heeft op die momenten dan wat tijd voor zichzelf. Dan gaat hij fijn in de tuin werken, erop uit of even lekker helemaal niks doen. Mooi om twee mensen tegelijk te helpen. En voor mij is het een kleine moeite. Bovendien draag ik er op deze manier aan bij dat ze het beter en langer met volhouden thuis. Samen in je eigen vertrouwde huis oud worden, dat is toch wat je het liefste wil?’ Die Tessa gaat natuurlijk later de ouderenzorg in, denkt iedereen. Mis! Ze kiest voor een opleiding in de techniek. Wedden dat ze met haar vrijwilligerservaring ooit nog iets innovatiefs bedenkt voor de zorg- en welzijnssector?

‘We krijgen burenhulp én doen ook iets terug’

Het echtpaar Klaver woont al jaren in Veghel. ‘Een paar jaar geleden kreeg mijn vrouw de diagnose dementie. Ik zorg zelf voor haar, daarnaast gaat zij twee dagen naar de dagbehandeling in de Watersteeg. Ik heb dan wat tijd voor mezelf en ga heerlijk golfen op woensdagmiddag. Maar omdat mijn vrouw alweer om 15.30 uur thuis wordt gebracht, voelde ik me meestal opgejaagd.’

ONS welzijn adviseerde een oproep te plaatsen op SAMSAM: de digitale marktplaats waar mensen die hulp zoeken in contact komen met buurtbewoners die hulp aanbieden. ‘Wie wil elke woensdag een uurtje mijn vrouw gezelschap houden omdat zij dementerend is?' Zo luidde mijn oproep. Buurtbewoonster Maria reageerde en bleek lange tijd voor haar dementerende moeder te hebben gezorgd. En nu gaat ze ook regelmatig op bezoek bij een dementerende zwager.'

Iets terugdoen

Bovendien bleken mevrouw Klaver en Maria elkaar van vroeger te kennen. ‘Ze hebben allebei in het onderwijs gewerkt. Als mijn vrouw op woensdag uit de taxi stapt en ze ziet Maria zegt ze lachend: ‘Zo, heeft Willem je weer voor het karretje gespannen?’ Ze drinken dan samen thee of een glaasje wijn. Ze praten bij en steevast komen er fotoboeken op tafel om herinneringen uit hun onderwijstijd op te halen. Ikzelf heb nu meer rust als ik op de golfbaan sta én kan mijn zorgen met Maria delen. Daarnaast wil ik ook iets terugdoen. Dus als Maria een keer met vriendinnen gezellig gaat eten en een wijntje wil drinken, breng ik haar met de auto weg en haal haar ook weer op. Zo voel ik me minder ‘afhankelijk’ en helpen we elkaar gewoon.’

Tip van het echtpaar Klaver

Heeft u behoefte aan gezelschap, hulp of ondersteuning? Plaats dan een oproep op SamSam. Daar komt u in contact met buurtbewoners die iets voor elkaar willen betekenen. Gezelligheid, een klusje in huis, tuinieren, samen koken of sporten noem maar op. Het is de plek waar je aangeeft wat je nodig hebt en wat je te bieden hebt. Zo zijn buren er voor elkaar

Mijn dementerende vrouw heeft het gezellig met buurtbewoonster Maria en ik heb dan wat tijd voor mezelf.

'Samen met familie en de buurvrouw krijg ik mijn leven op de rails'

Wim is 51, woont alleen en had een aantal jaren geleden last van depressiviteit. ‘Ik ben ervoor behandeld, maar werd een tijdje terug bang voor een terugval. Ik ging gokken, kreeg geldproblemen en raakte daarvan enorm gestrest. Ik zorgde slecht voor mezelf, schaamde me en durfde niemand meer onder ogen te komen. Uiteindelijk verzamelde ik al mijn moed en vroeg hulp bij ONS welzijn.'’

De medewerkster van ONS welzijn ging in gesprek met Wim en stelde een zogenaamd netwerkberaad voor. Een gesprek tussen Wim, de medewerkster van ONS welzijn en mensen uit zijn familie en omgeving. ‘Ik vroeg mijn broer, mijn drie zussen, mijn zwager om daarbij te zijn. En mijn buurvrouw die mij al eens eerder hielp. Het was fijn om mijn verhaal te doen en te horen dat ze wilden helpen. Tot dan toe had ik alle hulp weggewuifd. Nu vroeg ik zelf om hulp.’

Iets terugdoen

Samen maakten we een actieplan. ‘Mijn zwager helpt me met mijn administratie en financiële problemen. Mijn zussen hebben geholpen mijn huis op orde te brengen en een van hen komt wekelijks langs om het samen met mij netjes te houden. Ook koken ze regelmatig een gezonde maaltijd voor mij en ga ik een keer per week bij hen eten. Mijn broer komt regelmatig op bezoek om samen voetbal op tv te kijken. En de buurvrouw helpt met wassen en strijken. Ik wil daar graag iets voor terugdoen en onderhoud voortaan haar tuin. Straks als ik mijn leven verder op de rit heb, wil ik in de buurt lekker gaan biljarten. Zo ontmoet ik ook weer nieuwe mensen.’

Wat zegt onze klant